غزلی از دوست شاعرم

غزلی از دوست شاعرم

غزلی از دوست شاعرم

غزلی از دوست شاعرم اقبال منصوریان.

افکنده وداع تو بسی لرزه به جانم

من می روم از پیش تو اما نگرانم

هر چند که یک دور به دورت نزدم من

یک عمر چو خون دور زدی در شریانم

بر چنگ دلم زخمه مزن ناله بر آید

صد ساز سخن دارم و در پرده نهانم

گفتی که مبر نام مرا،چشم ولی چشم

تا خواب رود نام تو آید به زبانم

می خواستم آشفتگی خویش بگو یم

گیسوی تو گفتا که مگو در جریانم

چون روز ،سیه بختی من گرچه عیان است

نامم زچه اقبال نهادند ندانم

نظرات شما عزیزان:

تاريخ : سه شنبه 28 خرداد 1392برچسب:,

| 9:10 | نويسنده : محمود داداش رستمی ثالث |