زوزه مسموم

مجید

زوزه مسموم باد شلاق سوزناکی بر پیکر پیرمرد به یادگار میگذارد واو را که در بازه زمان پیر شده است به سکوت وا می دارد تا ناگفته های مدفون شده در باورش را هرگز دکلمه نکند. حیثیت وجودیش نگران از تکرار است ولی گویا اندیشه اش پر غل و غش. زبانش گویای حقایق نیست وبه زبانی دیگر مرثیه سرایی میکند. آخرین امیدش ریسمان است که آن هم در حصار دیگریست و او تصمیم گیرنده است. هوای تنفس سرشار از ایده های نابرابری است-گویا هوای این شهر نیز مسموم است. "سمی که مهلک نیست بلکه مخرب است"

ابزار وبمستر