یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

در میان لاله و گل آشیانی داشتم

گرد آن شمع طرب ،می سوختم پروانه وار

پای آن سرو روان،اشک روانی داشتم

آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود

عشق را ازاشک حسرت ترجمانی داشتم

در خزان باسرو و نسرینم بهاری تازه بود

در زمین با ماه و پروین،آسمانی داشتم

درد بی عشقی زجانم برده طاقت،ور نه منم

داشتم آرام،تا آرام جانی داشتم

بلبل طبعم رهی باشد زتنهائی خموش

نغمه ها بودی مرا تا همزبانی داشتم

                                            رهی معیری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: