یاد ایامی که درگلشن فغانی داشتم

درمیان لاله وگل آشیانی داشتم

گرد آن شمع طرب،می سوختم پروانه وار

پای آن سرو روان،اشک روانی داشتم

آتشم برجان ولی ازشکوه لب خاموش بود

عشق رااز اشک حسرت ترجمانی داشتم

درخزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود

درزمین با ماه وپروین،آسمانی داشتم

درد بی عشقی زجانم برده طاقت،ورنه من

داشتم آرام،تاآرام جانی داشتم

بلبل طبعم رهی باشد رتنهایی خموش

نغمه ها بودی مرا تا همز با نی داشتم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: