دامن همت نیالودم به ننگ شکوه ها

تاشدم از قیدوبند فقر خود بینی رها

سختی ایام یکسان نیست برنوع بشر

بعد سودن سنگ میمیرد گهر گیردبها

عشق بازی میکند با مرگ مردراه عشق

موج درآغوش دارد ماهی بهر بلا

مام فکرت درجهان ازبس عقیم افتاده است

حسرت نوزاد می سوزددل گهواره را

از برزگان تا نفس دارند آرامش مجوی

پبچ وتاب موج ازدریا نمی گردد جدا

زیر دستان را گناهی نیست در نقص کمال

تیغ را بازوی جوهر دار گردد مقتدا

کشتی اندیشه را ساحل بود آزادگی

رود تادریا هزاران پای دارد در قفا

دفتر ابام عمر ما وبالی بیش نیست

طفل را جز جای زخمی نیست از مکتب به پا

در تنور رنگ {ثالث}فکر بی رنگی مپز

شبنم شفاف در مرداب می گردد فنا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: